عصر تکنولوژی

به تازگی محققین کلمبیایی توانسته‌اند تا با استفاده از نیروی خورشیدی، سوخت هیدروژن را از آب اقیانوس تامین کنند. این یک گام رو به جلو برای دستیابی به منابع تجدیدپذیر است. وقتی صحبت از منابع تجدیدپذیر به میان می‌آید، می‌توان از انرژی خورشید، باد و یا آب یاد کرد. همه این‌ها منابع موثر و پایداری از انرژی هستند که شرکت‌های مختلفی سعی دارند تا آنها را در محصولات و یا پروژه های خود بکار بگیرند. هیدروژن یکی از منابع تجدیدپذیر است ، اما یکی از راه‌هایی که تاکنون برای تامین سوخت هیدروژنی استفاده می‌شود، خود می‌تواند مشکل بزرگی را برای طبیعت بوجود آورد، اما به نظر می‌رسد که مهندسان دانشگاهی در کلمبیا برای تامین سوخت هیدروژن راه حل مناسبی یافته‌اند. این مهندسان موفق شده‌اند تا هیدروژن مورد نیاز خود را از آب اقیانوس تامین کنند، منبعی بسیار بزرگ که می‌تواند به شکلی نامحدود مورد استفاده قرار گیرد. این سیستم جدید در واقع به شکل یک شناور بزرگ طراحی شده که می‌تواند انرژی خودش را از خورشید تامین کند، پس در تئوری هیچ محدودیتی برای آن وجود نخواهد داشت. کارکرد این دستگاه نیز بدین شکل است که می‌تواند از طریق الکترولیز، آب را به دو عنصر تشکیل دهنده خود، یعنی هیدروژن و اکسیژن تقسیم کند. دستگاهی که توسط این محققان تولید شده نیاز به هیچ غشا یا ممبرانی نخواهد داشت؛ بنابراین هیچ چیزی نمی‌تواند عملکرد ای, ...ادامه مطلب

آیا این جریان متحرک در زیر پوسته ی یخی پلوتو ، از وجود آب در آن خبر می دهد؟ پلوتو، یکی از اجرام نزدیک به منظومه ی شمسی است که در کمربند کوییپلر واقع شده است. (پلوتو، به دلیل نداشتن ویژگی های سایر سیارات منظومه ی شمسی، به عنوان یک سیاره شناخته نمی شود) این احتمال وجود دارد که زیر پوسته ی یخی پلوتو ، اقیانوسی از آب مایع وجود داشته باشد. فضاپیمای افق های جدید “New Horizons” در پرواز سال ۲۰۱۵ خود از فراز پلوتو، مجموعه ای از تصاویر خیره کننده را به زمین ارسال کرد. نکته ی اعجاب انگیز در آن تصاویر، فعال بودن تکتونیکی بدنه ی یخی پلوتو بود. به نظر می رسد که سطح پلوتو در حال شکسته شدن و گسترش یافتن است؛ مثل اینکه این توپ یخی و سنگی در حال کشیدن یک نفس طولانی و آرام است. اطلاعات دانشمندان از سیاره ی کوتوله پلوتو در آن زمان نمی توانست این حرکت فعال زمین شناسی را توجیه کند. پلوتوی پیر و یخ زده، در یک مدار پایدار همراه با ماه خود یعنی شارون، حبس شده است؛ هیچ چیز نمی تواند باعث این جریان متحرک در زیر پوسته ی یخی پلوتو باشد. اما در حال حاضر و با توجه به گزارش مدی استون در گیزمودو، به نظر می رسد که نتایج مطالعات جدید، آب مایع را توجیه قانع کننده ی این راز می داند. زیر لایه هایی از یخ، سنگ و مواد دیگر (که چندین کیلومتر ضخامت دارند)، آب مایع می تواند در میان پوسته ی یخی و هسته ی داغ و رادیواکتیوی پلوتو در جریان باشد. بنابر تحقیقات اخیر، چنین اقیانوسی به آرامی منجمد خواهد شد. منجمد شدن هر اینچ این اقیانوس نیازمند فضای بیشتری است، در نتیجه پوسته ی یخی پلوتو نیز ترک برداشته و می شکند. (حجم آب یخ زده بیشتر از آب مایع است) دانسته های اولیه، این سیاره ی کوتوله را تماما جامد می دانست؛ بنابراین احتمال چنین تحلیل هایی در نظر گرفته نمی شد. طبق مدل هایی که محققان از آن استفاده کرده اند، اقیانوس نامبرده هنوز در همان قسمت قرار داشته و از دید پنهان شده است. . با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید. . منبع: techinsider عصر تکنولوژی، تکرا Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

افزایش آب اقیانوس ها که به دنبال افزایش دمای کره ی زمین به وجود آمده، به معضلی جهانی تبدیل شده است. دانشمندان زمین شناسی در پی بررسی ایده ی جالبی هستند که به رفع مشکل افزایش آب اقیانوس ها می پردازد؛ منجمد کردن حجم گسترده ای از آب در قطب جنوب. انجماد آب در سردترین قاره ی جهان روند بسیار پیچیده ای دارد، اما غیر ممکن نیست. دانشمندان نظریه پرداز این پروژه عنوان کرده اند که به زودی به برنامه هایی مشابه نیازمند خواهیم بود. این دانشمندان معتقدند: “حتی اگر همین امروز اثرات گازهای گلخانه ای متوقف شوند، تا قرن های متوالی با معضل افزایش آب اقیانوس های روبرو خواهیم بود.” تقریبا به طور قطع می دانیم که آب دریاها در قرن جاری به میزان ۳ پا، معادل ۹۱ سانتیمتر افزایش خواهد داشت. اما متاسفانه هیچگونه راه حلی برای این مشکل وجود ندارد؛ معضلی که زندگی میلیون ها انسان که در نزدیکی سواحل زندگی می کنند را تحت تاثیر قرار خواهد داد.http://techera.ir/wp-admin/post.php?post=25745&action=edit به دنبال رفع این معضل، دانشمندان آلمانی و آمریکایی با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری توانستند عکس العمل ورقه های یخی قطب جنوب را در مقابل پمپاژ حجم زیادی از آب که روی آنها اضافه می شود، بررسی کردند. نتایج این شبیه سازی نشان می دهد که اگر هر دو سال یکبار، آبی به اندازه ی حجم دریاچه ی سالت لیک را به قطب جنوب اضافه کنیم، سرعت افزایش آب اقایانوس ها، به اندازه ی یک سوم اینچ کاهش خواهد داشت. این شبیه سازی نشان می دهد که بعد از یک قرن پمپاژ آب، افزایش آب اقیانوس ها به اندازه ی ۳ پا کاهش خواهد داشت. دانشمندان برآورد کردند که تحقق این پروژه به ۷ درصد از انرژی سالانه ی جهان نیاز دارد. در نگاه اول به نظر می رسد که دانشمندان میزان افزایش گرمای هوا را در قرن جاری در نظر نگرفته اند. برای مثال، میانگین دما در سه ماه گذشته از سال میلادی، در نیمکره ی شمالی به اندازه ی ۳.۶ درجه ی فارنهایت بیشتر از سطوح صنعتی تخمین زده می شود که این میزان برای هیچ کس قابل پیش بینی نبود. جالب تر اینکه دانشمندان مقاله ی خود را با ابراز نگرانی های اخلاقی پیرامون موضوع مهندسی های زمین شناسی که در محیط زیست دخل و تصرف دارند، خاتمه دادند. نا گفته نماند که این مساله تنها یک راه حل موقت بوده و مشکل را برطرف نخواهد کرد. این ایده هیچ کمکی به نسل ه, ...ادامه مطلب

سطل زباله شناور برای تمیزی آب اقیانوس ها، توسط دو تن از اسکی بازان استرالیایی اختراع شد. دو تن از اسکی بازان استرالیایی در تلاشند با مشکل آلودگی آب این سیاره مقابله کنند. این دو نفر در حال توسعه ی دستگاهی هستند که به عنوان یک سطل زباله ی شناور و خودکار برای اقیانوس های جهان عمل می کند. این دستگاه که Seabin نامیده شده است، می تواند در آب قرار بگیرد و به یک اسکله شناور در یک تفرجگاه ساحلی و یک پمپ آب در خشکی متصل شود. با توجه به گفته ی این مخترعان، این پمپ، جریانی از آب را به داخل این کانتینر تولید می کند و زباله های دیگر را جمع آوری می نماید. با توجه به گفته ی انجمن دفاع از منابع طبیعی، پلاستیک و دیگر فرم های آلوده کننده ی آب معضل بزرگی برای منابع طبیعی جهان ایجاد کرده اند. بخش قابل توجهی از آلوده کننده های شناور در اطراف اقیانوس های جهان را پلاستیک تشکیل می دهد. دانشمندان می گویند در سال ۲۰۱۰،  ۴.۴ میلیون تا ۱۳.۲ میلیون تن پلاستیک در اطراف سواحل یافت شده است. این وزن معادل ۴۳۵ نمونه از برج ایفل است که بر روی هم انباشته شده باشد. مخترعین Seabin به نام های Pete Ceglinski و Andrew Turton از طریق علاقه ی متقابلشان به ورزش های آبی با یکدیگر آشنا شدند. به گفته ی Ceglinski، Turton از ایده ی خود برای ایجاد یک سطل زباله برای آب با او صحبت کرده بود. به گفته ی این مخترعین روش های کمی برای تمیز کردن اسکله و آبراه ها وجود دارد. یکی از این راه ها استفاده از قایق های سطل زباله با شبکه های توکار برای هم زدن زباله ها به عنوان موتور قایق است. روش دیگر جمع آوری زباله ها توسط کارگران تفرجگاه ساحلی است. این روش ها برای از بین بردن بقایا موثر هستند اما هرکدام اشکالاتی دارند. بنا به گفته ی این مخترعین، عملکرد و حفاظت از قایق های جمع آوری زباله بسیار گران قیمت است. کارگران تفرجگاه های ساحلی هم با مشکلات زیادی روبرو هستند؛ به طور مثال به هنگامی که میزان آلودگی در این آبها زیاد باشد، آنما نمی توانند خیلی موثر واقع شوند. بنابراین با توجه به این مسائل و مشکلات این دو مخترع اقدام به پیاده سازی طرح خود کردند. به گفته ی این مخترعین Seabin یک سطل زباله ی خودکار است که زباله های شناور، بقایا و مواد نفتی موجود بر روی آب را جمع آوری می کند. طراحی اولیه ی این دستگاه بسیار ساده است. این دستگاه شامل یک, ...ادامه مطلب

کشتی خودران که تنها از انرژی خورشید و باد استفاده می کند، در اقیانوس اطلس رها خواهد شد. همزمان با شناور بودن این کشتی خودران در دریاها، دسته ای از پهباد ها به جمع آوری اطلاعات هواسنجی، پژوهش های اقیانوسی و تحقیقات آب و هوایی می پردازند. در این روند، کشتی خودران نقش گردآورنده ی کلی این اطلاعات را به عهده دارد، و این کار را از طریق سیستم های انرژی های تجدید پذیر برای کشتی های دریایی انجام می دهد.این کشتی با نام Mayflower Autonomous Research Ship و به طور خلاصه مارس MARS، توسط دانشگاه پلیموث، متخصصان وسایل نقلیه ی زیر دریایی خودکار MSubs و طراحان کشتی از شرکت Shuttleworth، طراحی و تولید شده است.برت فانف، مدیر MSubs، طی بیانیه ای نظر خود را درباره ی مارس به این شکل بیان کرد: “اگر انسان قادر به ارسال کاوشگر به مریخ، و جمع آوری اطلاعات از طریق کاوشگر خودمختار باشد، پس قطعا می تواند کشتی های بدون سرنشین را در اقیانوس اطلس و یا هر نقطه ی دیگری از جهان هم ارسال کند. این دقیقا همان هدفی ست که ما با مارس به دنبال آن هستیم.” این کشتی که بیش از ۱۰۰ پا (۳۰متر) طول دارد، بعد از انجام مراحل آزمایشی لازم، در سال ۲۰۲۰ در اقیانوس اطلس رها می شود. سفر دریایی، سالرد چهارصدم اولین سفر دریایی Mayflower را در اقیانوس اطلس تا پلیموث ماساچوست، مشخص می کند.قایق ویژه ای که طراحان برای الهام از آن استفاده می کنند، تریماران نام دارد. این قایق یک بدنه ی اصلی، و دو بدنه ی بیرونی دارد. بدنه ی های بیرونی می توانند تا ۸ درصد در کاهش مقاومت موثر باشند، در حالیکه بدنه ی اصلی باعث شکست موج و کاهش اثرات آن می شود. جان شاتل ورث که به همراه برادر خود اوریون، اداره ی شرکت Shuttleworth را به عهده دارند، در بیانیه ای اعلام کرد: “دلیل انتخاب تریماران این بود که فرم بدنه ی آن در موتور کم سرعت، کارآمد تر عمل می کند. پیکر بندی بدنه برای کاهش اثر باد توسعه یافته است، و به طور همزمان آنتن خورشیدی را به طور دقیق بسیار بالا حفظ می کند تا اثرات امواج را کاهش دهد.”سلول های خورشیدی بسیار بزرگ تر از آن هستند که به راحتی در تریماران قرار بگیرند، بنابراین نیاز به موتورینگ کارآمد احساس می شود؛ اما سیستم بدنه ها فضای مورد نیاز سلول های خورشیدی را در شرایط مطلوب، تا ۴۰ درصد کاهش داده است. کشتی خودران مارس می تواند در شرایط, ...ادامه مطلب